Homeopathische geneeskunde

Algemeen

De Duitse arts en scheikundige Samuel Hahnemann (1755-1843) wordt als grondlegger van de homeopathie beschouwd. Sindsdien heeft de homeopathie zich wereldwijd verspreid en hebben zich diverse scholen en richtingen ontwikkeld. Ook heden ten dage is de homeopathie nog volop in ontwikkeling, vindt veel onderzoek plaats en lijkt de homeopathie uit te groeien tot dé geneeskunde van de toekomst.

Grondregel van de homeopathie is het zg. gelijksoortigheidsbeginsel Dit houdt in dat een stof die bepaalde verschijnselen kan opwekken, ook in staat is die zelfde verschijnselen te genezen. Zo berusten bijvoorbeeld inentingen of vaccinaties op dit homeopathische principe: een ziekmakende stof wordt toegediend om juist weerstand tegen die zelfde ziekte op te roepen. Essentieel is dus dat bij een homeopathische benadering niet zo zeer de ziekte of de symptomen worden bestreden, maar dat primair de weerstand of het zelfherstellend vermogen zelf wordt aangesproken. Vergelijkbaar met een leerling met een probleem, waarbij de leraar niet het probleem oplost, maar een subtiele aanwijzing of tip geeft, waardoor de leerling in staat is zelf tot een oplossing te komen. De beste keuze van het homeopathische middel als 'aanwijzing' is daarbij uit te gaan van het gelijksoortigheidsbeginsel en wel zo individueel als mogelijk is. Het echte maatwerk met een blijvend, duurzaam effect.

Homeopathische middelen vinden hun oorsprong grotendeels in de natuur. Veelal worden mineralen, plantaardige en dierlijke middelen gebruikt om daar een basisgeneesmiddel of zg. oertinctuur van te bereiden. De genezende essentie van mineraal, plant of dier ligt daarin als het ware opgesloten. Door de bereiding van systematisch verdunnen en schudden, het zg. potentiëren, wordt deze essentie verder geactiveerd en verfijnd. De aanduiding van D, C, M, LM en een getal daarachter geeft de mate van dit potentiëren weer. Het oplosmiddel (bv. melksuiker, alcohol) fungeert daarbij als informatiedrager van genoemde essentie.

Zie voor verdere informatie:  www.vereniginghomeopathie.nl

Specifiek

In deze praktijk heeft de visie zich ontwikkeld dat ieder mens door een beperkt aantal vaste, constitutionele patronen en typen is gekenmerkt. Deze patronen zijn herkenbaar als geneesmiddelbeelden van de verschillende homeopathische middelen en verbonden met en sturing gevend aan de organen van het lichaam.
Verder is daarbij een onderscheid mogelijk van een basispatroon met één hoofdpatroon en enkele - meestal 8 tot 10 - aanvullende, daarbij passende en hiërarchisch lagere patronen. Vergelijkbaar met een bedrijf met een directie en een aantal afdelingen. Of anders gezegd: een grotendeels onzichtbare organisatiestructuur, welke verantwoordelijk is voor alle normale functies en zover deze tekort schieten ook voor klachten, vatbaarheden, ziekten e.d. Uiteraard is dit geen statische toestand, maar een zeer dynamisch geheel, waarbij het zelfhelend vermogen voortdurend doende is om het best mogelijke evenwicht te bereiken.

Bij een goede gezondheid en welzijn hoort een basispatroon op voldoende niveau en is dat middels elektro-acupunctuur af te lezen aan de sterkte van de overeenkomende middelen, ic. D 3 en D 4. Als de gezondheid daalt, dan komen in toenemende mate D2-tjes naar voren. Deze sterktes van D2 komen daarbij overeen met meestal ernstige, chronische klachten, waarvoor hulp wordt gezocht.

Diagnostiek bestaat in dit kader daarin dat voornoemd organisatiepatroon met name door middel van het vraaggesprek en aanvullend onderzoek met elektro-acupunctuur in kaart wordt gebracht.
Therapie houdt dan vervolgens in dat er aan gewerkt wordt om de zwakste patronen weer op peil te krijgen; met name door ondersteuning met overeenkomende homeopathische middelen. Bij een voldoende gezondheidsniveau is het lichaam zelf weer in staat dit niveau vast te houden en kan de therapie worden gestaakt.
Preventie bestaat tenslotte daarin dat de patiënt door een verstandige leefstijl dit gezondheidsniveau vasthoudt.